دفتر عاشقی
عاشقی....دیوانگی...آوارگیدفتر عاشقی
عاشقی....دیوانگی...آوارگی
موهــایم را ، در آسیــاب ،
سفیـــد کـــرده ام ...
امــــا ، پـی رو سیــاهی آینـــه ها ،
بیهـــــوده می چـــرخم ؛
ایــــن آرد لعنتـــی ،
با هیچ بــارانـی ،
خمـــیر نمی شود ...
همه پیش روی من، تا چشم یاری میکند، دریاست.
چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست.
در این ساحل که من افتاده ام خاموش
غمم دریا، دلم تنهاست،
وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست!
خروش موج با من می کند نجوا:
که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت،
مرا آن دل که بر دریا زنم نیست
ز پا این بند خونین برکنم نیست
امید آنکه جان خسته ام را
به آن نادیده ساحل افکنم نیست.
زیره این گنبد سنگی
که میاد تو اسمونم
میکشه یه قوس رنگی
اون که از تبار دریاست
اون که از نسله ستاره ست
وقتی باشه هر دقیقش
یه تولد دوباره ست
اون که آینه اتاقم
از حضورش بی نصیبه
تویه آینه من نشستم
اما من با من غریبه
من زمین خورده ام ای عشق
وقت جنگ تن به تن نیست
این شکست و میپذیرم
منه من شبیه من نیست
از تو غصه ها طلوع کن
تا غروبه من بمیره
توی خاکستر قلبم
شعله تو جون بگیره
تو به من خندیدی ....
و نمی دانستی ....
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیم .....
باغبان در پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
ژسیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک ..........
و تو رفتی و هنوز .......
سالها هست که در گوش من آرام آرام
خش خش گامهایت تکرار کنان
میدهد آزارم ........
و من اندیشه کنان
غرق این پندارم .....
که چرا ؟
خانه کوچک ما ....
سیب نداشت ...........
